Rode Kruis District Utrecht-Midden

Het internationale Rode Kruis De Zwitserse bankier Jean Henry Dunant (1828-1910) was in 1859 toevallig getuige van een veldslag tussen het Franse leger onder Napoleon III en het Oostenrijkse leger bij het Italiaanse plaatsje Solferino. Na deze veldslag bleven 40.000 slachtoffers op het slagveld achter, zonder dat iemand naar hen omkeek. Dunant kon dit niet aanzien. Hij ging de gewonden helpen. Alleen was dat onbegonnen werk. Daarom riep hij de hulp in van Italiaanse vrouwen. Hij richtte met hen hulpposten in voor gewonden van beide partijen. Terug in Genève bleef de veldslag hem bezighouden en schreef hij het boek Een herinnering aan Solferino . Daarin deed hij drie voorstellen: 1. Elk land moet vrijwillige hulpverenigingen oprichten, die zijn uitgerust en opgeleid om gewonden op het slagveld te verzorgen. 2. Het medische personeel dat gewonden op het slagveld verzorgt, moet - evenals hun uitrusting - als neutraal worden beschouwd en moet door een kenteken worden beschermd. 3. Met een internationaal verdrag moeten deze voorstellen worden bekrachtigd en de bescherming zijn gewaarborgd van de gewonden en van het medische personeel dat hen verzorgt. Bij een vergadering van zestien Europese staten in 1863 keurden vertegenwoordigers Dunants voorstel goed om verenigingen van vrijwillige hulpverleners op te richten, wat op 22 augustus 1864 geleid heeft tot de eerste Conventie van Genève. Als kenteken van de organisatie werd een rood kruis op een wit vlak gebruikt. Hiermee was de geboorte van het Internationale Rode Kruis een feit en was de basis gelegd voor het Humanitair Oorlogsrecht. In 1910 had het Rode Kruis zich als een olievlek over meer dan veertig landen verspreid. Oorspronkelijk verleende men vooral hulp aan oorlogsslachtoffers. Na de Eerste Wereldoorlog ontstond het idee om het Rode Kruiswerk ook in vredestijd voort te zetten. Vandaag de dag heeft het Rode Kruis 97 miljoen Rode Kruisleden en -vrijwilligers. 186 landen hebben een nationale Rode Kruis- of Rode Halve Maanvereniging. Het Rode Kruis is hierdoor de grootste hulpverlenende organisatie ter wereld! In de jaren daarna werden in veel landen nationale Rode Kruisverenigingen opgericht. Het Rode Kruis van België was in 1864 de eerste nationale vereniging. Het Nederlandse Rode Kruis is in 1867 opgericht. Voor zijn werk kreeg Henry Dunant in 1901 de Nobelprijs voor de Vrede.