Leendert Abrahampolder (calamiteus), 1853-1959

Inleiding De calamiteuze Leendert Abrahampolder had in 1958 een kadastrale grootte van 146.77.75 ha met een belastbare oppervlakte van 112.51.15 ha. Op 24 april 1817 verzochten de ambachtsheren van Kats aan de koning vergunning de schorren aan de oostzijde van Noord-Beveland te mogen bedijken. In.het advies toonde de hoofdingenieur van de waterstaat Schraver aan, dat het stroombeeld in de loop der tijd sterk veranderd was. In vergelijking met de kaart van Hattinga bleek toen dat de schorren van 600 tot 250 roeden waren afgenomen. De bedijking ging niet door. In 1848 had een nieuwe aanvraag plaats en bij K.B. van 24 oktober 1848 nr. 63 werd de vergunning verleend. Op 6 mei 1853 werden de schorren verkocht. De kopers, waaronder Leendert Abraham Paardekoper, richtten toen de maatschappij tot indijking en bebouwing van de Leendert Abrahampolder op. De bedijking werd op 1 november 1853 opgenomen. De indijkers waren door het vervallen van de haven van Kats verplicht een nieuwe haven te bouwen. Later werd deze haven door de gemeente overgenomen. In 1860 werden de bezittingen en werd van de maatschappij verdeeld onder de eigenaren en werd het archief aan het polderbestuur overgedragen. In november en december 1854 werd het dagelijks bestuur van de polder benoemd. Reeds spoedig ging de toestand van de vooroever steeds meer zorgen baren. In 1879 werd calamiteusverklaring aangevraagd, doch de Staten verwierpen de aanvraag. Op 18 augustus 1882 werd de aanvraag opnieuw ingediend. Bij K.B. van 5 februari 1883 nr. 21 werd de polder calamiteus verklaard. Het beheer van de waterkering kwam toen onder een eigen bestuur. Het archief van voor de calamiteusverklaring werd bijna geheel overgedragen aan de waterkering, zie hiervoor inv. nr. 28. Door het leggen van een inlaagdijk in 1885 ontstond de grote inlaag, die op 5 februari 1916 inundeerde na de dijkval van 21 januari. In 1896 ontstond de kleine kuip en in 1909 de z.g. Driehoek na het leggen van inlaagdijken. In 1941 werd de toestand van de polder plotseling hachelijk door de va l van 2 en 3 januari, waarbij de zeedijk tot de kruin in zee viel. Men kon de polder echter behouden. Ten gevolge van de stormvloed van 1 februari 1953 inundeerde de polder na het doorbreken van de zeedijk bij dijkpaal 14. Het water steeg tot 2.50 m boven het maaiveld. De 30 meter brede stroomgeul werd op 20 februari gesloten door het spuiten van een zanddam. Het inundatiewater werd nog de zelfde dag geloosd via de suatiesluis. De uitwatering van de polder geschiedde via de suatiesluis op het haventje van Kats. De inlaag van 1909 sueerde via de Al te Kleinpolder. Het archief van de polder dat niet naar de kluis te Wissenkerke was overgebracht, heeft in 1953 te Kortgene onder onder water gestaan, waardoor het is beschadigd. In verband met de polderconcentratie op Noord-Beveland werd het binnenbeheer van de calamiteuze polder opgeheven en opgenomen in het per 1 januari 1959 nieuw gevormde waterschap Noord-Beveland. Toch loopt het archief nog verder, doordat het bestuur de lopende zaken in 1959 afwikkelde. Literatuur: Provinciale almanak. 1958. De Bruin en Wilderom. Tussen afsluitdammen en deltadijken, deel I, Noord-Beveland. 1961. Rijkswaterstaat. Verslag over de stormvloed 1953. 1961.