Mottigerpolder 1856 - 1979 (1983)

Op 14 oktober 1628 kreeg een aantal landgebruikers in het gebied tussen "den Nieuwen wech, den Teylinger laën, Voorhout ende Sassemer Geest" van het hoogheemraadschap van Rijnland vergunning om een windwatermolen te bouwen. Zij mochten daarmee uitwateren op de "Teijlinger wateringe". In 1650 werd dit molentje reeds vernieuwd. Toen werd gelijk een duiker onder de "schousloot" door gelegd om de poldergedeelten beter te kunnen bemalen. Op 26 januari 1651 verzochten de molenmeesters aan Rijnland of zij de " Woonsdaechsche wateringe, strekkend van de Westlaen, waar al een pomp (duiker) aanwezig was, tot aan de Nieuwe wech" voortaan als molentocht mochten gebruiken. Een en ander valt te traceren op de overzichtskaart van Rijnland van 1687. In hun verzoek beweerden zij dat de watering door niemand (als uitwatering) werd gebruikt en dus niemand schade leed. Toch gaven dijkgraaf en hoogheemraden van Rijnland niet snel vergunning. Het ambachtsbestuur van Voorhout hield de zaak nog enige tijd op. Op 25 maart 1652 kwam de vergunning af. In 1819 werd de polder een stukje kleiner door het inleggen van een kade bij de hofstede het Oude Koningshuis. In de aan George van der Lans verleende vergunning lezen we voor het eerst de naam van de polder: "Mottigerpolder". Een "motte" was in het oud Nederlands een zeug en men sprak in dat verband dan ook van mottegat (modderige kuil). Lag de polder als het ware in een natte kuil? "Mot" was ook molm van turf. Was de grond in de zomer droog of rul? "Motte" betekende ook een ophoging, een aardheuvel waarop een verdedigingstoren of kasteel stond. Dat zou Teylingen dan kunnen zijn. Op een polderlijst uit 1653 wordt de polder overigens "Capiteijnspolder" genoemd. De polder werd pas in 1839 van een reglement voorzien en was toen 73 ha groot; in 1843 101 ha. De kaart behorend bij het reglement van 1857 toont goed het beeld van de polder.