Corri Munnik: Dagboek met losse en ingeplakte bijlagen (handgeschreven tekst in dagboek ter grootte van schrift (fotokopie))

De auteur, een meisje, zit op de lagere school. In het op haar verjaardag gekregen dagboek vertelt ze over ruzies met vriendinnen of gebeurtenissen op school. Ze gaat naar de zondagschool. In de zomervakantie zwemt ze. Er worden veel verjaardagen gevierd. In de vakantie gaat ze naar Den Haag, Volendam, Rotterdam en bezoekt familie. In haar school worden Duitsers gelegerd, zodat ze vrij heeft. Algemene dagelijkse gebeurtenissen worden afgewisseld met het verhaal over een jongen die sterft na mishandeling door de Duitsers omdat hij "Rotmof" roept, als ze op zijn knikkers gaan staan. Ze vertelt over een joods jongetje dat door de Duitsers wordt vergiftigd. Daarna zegt ze "Morgen heb ik weer pianoles, bah !". Ze krijgen inkwartiering. Overvliegende Engelse vliegtuigen werpen zilverpapiertjes uit om de Duitsers te misleiden. Kerstmis vieren ze met familie. Bij een overval op het politiebureau worden onderduikers bevrijd. Ze krijgt maart 1944 een kinderlegitimatiebewijs. Pasen wordt in 1944 zonder eieren gevierd. In Frankrijk is 6 juni 1944 de invasie, hiep hiep hoera ! Ze staat in de rij in Den Haag om vis te krijgen en moeder haalt in Zwijndrecht aardappelen. In september komen de NSB'ers na een korte afwezigheid terug. Er wordt gevochten. Ze kan de propellers van de Engelse jagers zien, zo dichtbij komen deze. Ze bombarderen de spoorwegwagons. Ze vindt het steeds vervelender, er is ook steeds minder te eten. Maar ze kan weer naar haar oude schoolgebouw. Ze gaat steeds meer op de Duitsers schelden. Kleren moeten ingeleverd worden, er is geen gas meer en alleen 's avonds elektriciteit. Eind november 1944 eten ze uit de gaarkeuken, thuis zijn alleen nog wat aardappelen en bonen. In Rotterdam worden alle weerbare mannen weggevoerd. De auteur, een meisje, zit op de lagere school. In het op haar verjaardag gekregen dagboek vertelt ze over ruzies met vriendinnen of gebeurtenissen op school. Ze gaat naar de zondagschool. In de zomervakantie zwemt ze. Er worden veel verjaardagen gevierd. In de vakantie gaat ze naar Den Haag, Volendam, Rotterdam en bezoekt familie. In haar school worden Duitsers gelegerd, zodat ze vrij heeft. Algemene dagelijkse gebeurtenissen worden afgewisseld met het verhaal over een jongen die sterft na mishandeling door de Duitsers omdat hij "Rotmof" roept, als ze op zijn knikkers gaan staan. Ze vertelt over een joods jongetje dat door de Duitsers wordt vergiftigd. Daarna zegt ze "Morgen heb ik weer pianoles, bah !". Ze krijgen inkwartiering. Overvliegende Engelse vliegtuigen werpen zilverpapiertjes uit om de Duitsers te misleiden. Kerstmis vieren ze met familie. Bij een overval op het politiebureau worden onderduikers bevrijd. Ze krijgt maart 1944 een kinderlegitimatiebewijs. Pasen wordt in 1944 zonder eieren gevierd. In Frankrijk is 6 juni 1944 de invasie, hiep hiep hoera ! Ze staat in de rij in Den Haag om vis te krijgen en moeder haalt in Zwijndrecht aardappelen. In september komen de NSB'ers na een korte afwezigheid terug. Er wordt gevochten. Ze kan de propellers van de Engelse jagers zien, zo dichtbij komen deze. Ze bombarderen de spoorwegwagons. Ze vindt het steeds vervelender, er is ook steeds minder te eten. Maar ze kan weer naar haar oude schoolgebouw. Ze gaat steeds meer op de Duitsers schelden. Kleren moeten ingeleverd worden, er is geen gas meer en alleen 's avonds elektriciteit. Eind november 1944 eten ze uit de gaarkeuken, thuis zijn alleen nog wat aardappelen en bonen. In Rotterdam worden alle weerbare mannen weggevoerd. Bijlage is onder andere een brief van 15 september 1945 van een tante van uit een kamp in Medan. Eén van de verhalen uit het jeugdboek "Oorlog in Inkt" is gebaseerd op het dagboek van Corri Munnik. Een foto van haar en haar dagboek is afgedrukt bij het artikel "Oorlogsdagboeken van kinderen bewerkt tot bundel verhalen: ‘Kunnen we geen brood of meel kopen?’" .