Getuigen Verhalen, Het Molukse perspectief in oorlogstijd, interview 02

Geïnterviewde 02, geb. 16 april 1925 te Weltevreden (Batavia/Jakarta, Java, Indonesië), is dochter van een KNIL-sergeant (gelijkgestelde), afkomstig uit een gezin van 7 kinderen. Bij het uitbreken van de oorlog woonde het gezin in Bandung. Eén van haar broers zat in het verzet. Hij bracht onder gevaarlijke omstandigheden o.a. brieven over, van mannen die gescheiden zaten van hun vrouwen. Voor en na de oorlog werkte de geïnterviewde in de boekhouding. Tijdens de oorlog had ze geen werk. Om aan geld te komen, verkocht zij huisraad of ruilde kleding e.d. voor etenswaren. Ook hield ze een moestuin bij. Ze bleef zo veel mogelijk thuis. Als meisje was er altijd het risico dat de Japanners iets van je wilden. Het gezin woonde in een wijk met veel Indische Nederlanders. Vlak achter hun huis was een vrouwenkamp. Als vanzelfsprekend hielpen zij en haar familie hen, bijv. door ze te voorzien van proviand of om briefjes door te geven. Aan de ene kant was het vrouwenkamp, aan de andere kant het mannenkamp en daartussen het kampement van de Japanners. Ook vertelt ze over wie hun buren waren, hoe de contacten waren met andere Ambonezen en over bepaalde verenigingen, o.a. Maluku Muda (MM) en de door haar broer opgerichte Ambonese Jongeren Organisatie. De Bersiapperiode herinnert ze zich als een vreselijke periode. In 1949 trouwt ze. Aanvankelijk blijven zij en haar man na de oorlog in Indonesië. Haar man was bang dat hij in Nederland niet zo’n goede positie zou krijgen als hij in Indonesië had. Na het overlijden van haar man (1958) gaat ze uiteindelijk naar Nederland.